پارکینسون

بیماری پارکینسون PD

بیماری پاریکنسون یکی از شایعترین بیماری های نورولوژیک دژنراتیو سیستم عصبی مرکزی است که آغاز آن معمولا در سنین بزرگسالی و سالمندی است. 3 علامت کلاسیک پارکینسون شامل ترمور و ریژیدییتی و برادی کینزیا هستند که البته بی ثباتی پوسچرال نیز برخی مواقع به این لیست افزوده می شود . در سنین 74- 55 سال شیوع این بیماری اندکی در مردان بیشتر است و در سنین بالاتر از 74 سال ، شیوع اندکی در زنان بیشترمی شود . اگرچه تاریخچه خانوادگی یک فاکتور خطر مثبت برای بیماری به حساب می آید ، اما یک فاکتور ژنتیکی خاص مرتبط با این بیماری هنوز کشف نشده است .تاکنون جهش هایی در چندین ورژن مرتبط با پاریکنسون کشف شده اند. به نظر می رسد که فاکتور های ژنتیکی نقش مهمتری را از فاکتور های ژنتیکی نقش مهمتری را از فاکتور های محیطی در این بیماری داشته باشد . یک اختلال عصبی است که به طور عمده در نورون های تولید کننده دوپامین ( دوپامینرژیک ) تاثیر می گذارد و به آن می گویند.

شماری از پزشکانی که به بیماری پارکینسون توجه ویژه ای داشته اند ، از شیوع بالای سفتی اخلاقی و وِیژگی های شخصیتی خفیف وسواس در جمعیت خود اظهار داشتند.

علائم معمولا طی سالها به آرامی بروز می کنند. پیشرفت علائم غالبا به دلیل تنوع بیماری ، از نظر فردی متفاوت است. افراد مبتلا به PD ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:

(1)لرزش ، لرزش یک اندام شایعترین شکایت ارائه دهنده است . نکته مهم این است که حداقل در سه چهارم از بیماران ، بیماری پارکینسون چندین ماه یا سالها قبل از درگیری طرف مقابل ، یک طرف بدن را تحت تاثیر قرار می دهد و تقریبا به طور نامتعارف اختلاف بین شدت بیماری از دو طرف وجود داردعمدتا در حالت استراحت است و لرزش قرص در دست را توصیف می کند ، (2)سفتی اندام ، مشکلات راه رفتن و تعادل ، علت این اختلال عصبی تا حد زیادی ناشناخته است. اگرچه درمانی وجود ندارد ، گزینه های درمانی متفاوت هستند و شامل داروها و جراحی می شوند. درحالی که خود پارکینسون کشنده نیست ، عوارض بیماری می تواند جدی باشد. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) عوارض PD را به عنوان چهاردهمین عامل مرگ درایالات متحده ارزیابی می کند (1) .میانگین سن شروع آن 60 سال و در مردان شایع تر است (2).

راهای درمانی پارکینسون
اولین قدم برای زندگی خوب با بیماری پارکینسون ، درک بیماری و پیشرفت است :

امکان داشتن کیفیت زندگی خوب تا عالی با داشتن PD امکان پذیر است. همکاری با پزشک و دنبال کردن روش های درمانی توصیه شده در استفاده موفقیت آمیز از علائم با استفاده از داروهای دوپامینرژیک ضروری است. افراد مبتلا به PD به این دارو احتیاج دارند زیرا سطح آنها کم است و یا دوپامین در مغز وجود ندارد ، عمدتا به دلیل اختلال در نورون ها درجسم سیاه . درگ این نکته ضروری است که افراد مبتلا به PD ابتدا در مراحل بعدی بیماری علائم خود را تجربه می کنند ، زیرا مقدار قابل توجهی از نورون های ماده واقعی نیگرا از بین رفته اند یا دچار اختلال شده اند. اجساد لوئی ( تجمع آلفا سینوکلین غیرطبیعی ) در نورونهای نیگرا در بیماران مبتلا به PD وجود دارد.

دانشمندان درحال جستجوی راه هایی برای شناسایی نشانگرهای زیستی برای PD هستند که می تواند منجر به تشخیص زودرس و درمان های مناسب تری برای کند شدن روند بیماری شود. در حال حاضر ، تمام روش های درمانی مورد استفاده برای PD باعث بهبود علائم می شوند.

علائم پارکینسون

بیماری پاریکنسون بیماری پیشرونده با سرعت پیشرفته آهسته است که اگرچه کشنده نیست ، اما باعث آسیب های عملکردی شدیدی در بیمار می گردد در مراحل پیشرفته بیماری فرد در معرض پنومونی است که کشنده می باشد .پارکینسون با اختلال هر دو حرکات ارادی و غیرارادی مشخص می شود. زمانی که علائم حرکتی کلاسیک بیمار مشخص می گردند، حدود 60 درصد سلول های دوپامینرژیک ماده سیاه تخریب گشته اند. اختلالات حرکات ارادی به صورت اکاینزی و برادی کینزی مشخص می گردند که این دو علامت ، اغلب ناتوان کننده ترین علائم حرکتی بیماران پارکینسون هستند. برادی کینزی سبب از دست رفتن بیانات صورتی می شود و راه رفتن انجام فعالیت ها و حتی پلک زدن را نیز درگیر میکند. علامت اصلی دیگر بیماری ، رِیژیدیتی است که معمولا در مراحل پیشرفته تر بیماری رخ می دهد. ترمور در حالت استراحت با میزان تکرار 4-5 هرتز یک اختلال حرکتی غیرارادی است که معمولا با فعالیت کاهش می یابد و با استرس افزایش می یابد و شکل شماردن پول دارد. در برخی افراد بویژه با پیشرفت بیماری ممکن است هنگام فعالیت نیز باقی بماند.

علائم دیگر پاریکنسون شامل اختلال عملکرد اتونومیک ، دیسفاژی و دیزآرتری هستند . بیماران ممکن است به علت عدم تحرک دچار یبوست طولانی مدت گردد. بیماران اغلب از کاهش فشار خون ارتوستاتیک شکایت دارند ، اما سنکوب نادر استت . این بیماران ممکن است دورها ی تعریق و تحمیل نامناسب گرما و سرما را تجربه کنند.

لرزش غیر ارادی قسمتهای خاص از بدن

حرکت آرام

عضلات سفت و انعطاف پذیر

علائم پارکینسون علاوه بر علائم حرکتی ممکن است با حرکت غیر حرکتی ارتباطی و علائم جسمی و روانی نیز همراه باشد(3).

علائم پارکینسون علاوه بر علائم حرکتی ممکن است با حرکت غیر

یبوست و پارکینسون
یبوست یکی از شایع ترین علائم غیرحرکتی بیمارپارکینسون است. طبق بررسی در بررسی بین المللی نوروبیولوژی ، حداکثر 63 درصد از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون یبوست را تجربه می کنند. یبوست یک عامل خطرناک شناخته شده در ایجاد بیماری پارکینسون نیز است(4).

بیماری پارکینسون چگونه بر دستگاه گوارش تاثیر می گذارد؟

بیماری پارکینسون اثرات گسترده ای روی مغز و بدن دارد ، که بسیاری از محققان آن را کاملا درک نمی کنند. اعتقاد بر این است که عوامل متعددی در یبوست در بین مبتلایان به پارکینسون نقش دارد.

کمبود دوپامین

دوپامین ، انتقال دهنده عصبی ، در کنترل حرکات عضلات نقش دارد. این سیگنال هایی را ارسال می کند که به حرکت عضلات شما کمک می کند.

افراد مبتلا به پارکینسون کمبود دوپامین دارند. این کار باعث می شود که ماهیچه های روده از طریق دستگاه گوارش فشار واردکنند و منجر به یبوست شود.

هماهنگی عضلانی ضعیف

بیماری پارکینسون ماهیچه های روده و لگن را تضعیف می کند. این بدان معنی است که این عضلات ممکن است نتوانند منقبض شوند ، یا ممکن است به جای انقباض ، آرام شوند. هر یک از این نقص ها می تواند باعث ایجاد مشکل در روده شود.

وضعیت ضعیف و عدم تحرک

پارکینسون می تواند به حالت ایستاده و خمیده منجر شود.همچنین می تواند فعال بودن را به یک چالش تبدیل کند. هر دو عامل می توانند حرکت روده را دشوارتر کنند.

مشکل در خوردن و آشامیدن

مصرف کافی مایعات و فیبر دررژیم غذایی به جلوگیری از یبوست کمک می کند. بیماری پارکینسون بر عضلات مورد نیاز برای جویدن و بلع تاثیر می گذارد. این می تواند افراد مبتلا را از مصرف مقدار کافی فیبر و مایعات منصرف کند.

دارو

تعدادی از داروهای مورد استفاده در درمان بیماری پارکینسون و علائم مرتبط با آن می توانند یبوست ایجاد کنند. اینها شامل داروهای آنتی کولینرژیک ، مانند تری هگز فنیلیدیل ( آرتان ) و بنتروپین مسیلات ( کوژنتین ) ، و داروهای ضد افسردگی خاصی مانند فلوکستین ( پروزاک ) است.

علل دیگر یبوست

برخی دیگر از دلایل عمده یبوست عبارتند از :

خوردن لبنیات زیاد

تغییر در روال شما

مسافرت رفتن

فشار

در حرکت روده نگه دارید

داروی آنتی اسید

سایر داروها مانند قرص های آهن یا مسکن ها سایر شرایط بهداشتی ، مانند کم کاری تیروئید ، سندروم روده تحریک پذیر IBS یا دیابت ، بارداری

درمان رفع یبوست در مبتلایان به پارکینسون

تغییر رژیم و سبک زندگی

تغییرات ساده رزیم غذایی و شیوه زندگی ممکن است به بازگرداندن عملکرد طبیعی روده کمک کند. این شامل :

خوردن یک رژیم غذایی متعادل ، از جمله فیبر فراوان نوشیدن شش تا هشت لیوان مایعات در روز نوشیدن مایعات گرم مخصوصا صبح ، ورزش کردن ،

استفاده از ملین های بی خطر

استفاده از کلسیم و سدیم

پروبیوتیک

برخی از تحقیقات نشان داده اند که پروبیوتیک ها می توانند به یبوست در ارتباط با بیماری پارکینسون کمک کند.

یک منبع اطلاعاتی معتبر در Neurobiologhyfound منتشر شده است که افراد مبتلا به پارکینسون که شیر تخمیر شده حاوی چند سویه پروبیوتیک و فیبر پربیوتیک مصرف کرده اند ، دارای حرکات مکرر و کامل روده بودند.

سفتی عضلاتی در پارکینسون

سفتی عضلاتی در شرایطی است که اعضلات احساس سفت شدن می کنند و حرکت را از آنچه معمولا انجام می دهید ، به خصوص بعد از استراحت ، دشوارتر می کنید. همچنین ممکن است درد عضله ، گرفتگی و ناراحتی وجود داشته باشد.

این با سفتی عضلات و اسپاسم متفاوت است. با وجود این دو علامت ، ماهیچه های شما حتی وقتی حرکت نمی کنید سفت می شوند. سفتی عضلانی معمولا به خودی خود از بین می رود. با ورزش منظم و کشش ممکن است تسکین پیدا کنید. در بعضی موارد ، سفتی ماهیچه ها می تواند نشانه ای از جدی تر بودن باشد ، به خصوص اگر علائم دیگری وجود داشته باشد.

چه زمانی برای سفتی عضلاتی در اختلال پارکینسون باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر سفتی عضلانی از بین نرود یا علائم دیگری نداشته باشید ، باید به متخصص مراجعه کنید. در صورت بروز سفتی عضلات به همراه یک از علائم زیر ، فوریت های پزشکی را دنبال کنید :

تب به خصوص با سفتی گردن

ضعف شدید عضلات

قرمزی ، درد و تورم در ناحیه ای که سفتی عضلانی را تجربه می کنید. درد عضلانی که پس از مصرف داروی جدید شروع شد این علائم می تواند به معنای وجود یک بیماری زمینه ای باشد.

دلایل سفتی عضلات

سفتی عضلات به طور معمول بعد از ورزش ، کاربدنی یا بلند کردن وزنه ها اتفاق می افتد. همچنین ممکن است بعد از دوره های غیر فعال بودن احساس سفتی کنید ،مانند وقتی که صبح از تختخواب خارج می شوید یا بعد از نشستن برای مدت طولانی بروی صندلی وقتی از سرجای خود بلند می شوید.

اسپریین و کرنشها مهم ترین دلایل سفتی عضلات هستند.

عدم تعادل در افراد مبتلا به پارکینسون

مشکلات تعادل ممکن است باعث سرگیجه شود و احساس کند که در صورت ایستادن یا نشستن در حال چرخش یا حرکت هستید. در نتیجه ، ممکن است احساس خوبی نداشته باشید. این میتواند در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد کند.

همچنین می تواند منجر به ریزش شود که می تواند باعث شکسته شدن استخوان و سایر آسیب ها شود.

علائم مشکلات تعادل

علائم اصلی مشکلات تعادل عدم ایستادن در هنگام ایستادن و راه رفتن است. راه رفتن بدون افتادن ممکن است دشوار باشد(4).

حرکتی ارتباطی نداشته باشد. افراد مبتلا به PD معمولا بیشتر از علائم حرکتی تحت تاثیر علائم غیرحرکتی خود قرار می گیرند. نمونه هایی از علائم غیر حرکتی عبارتد از بی تفاوتی ، افسردگی ، یبوست ، اختلالات رفتاری ، از بین رفتن احساس بو و اختلال شناختی(2).

اختلال عملکرد میتوکندری

طبق تحقیقات و شواهد نشان دهنده عملکرد میتوکندری به عنوان یک عنصر اصلی در بیماری پارکینسون است.

(4)فعالیت مجموعه میتوکندری ترکیبی از زنجیره حمل و نقل الکترونی ، در چندین بافت جدا شده از بیماران مبتلا به پارکینسون است

مرحل بیماری پارکینسون

بیماری پاریکنسون یک بیماری مترقی است. این بدان معنی است که علائم بیماری به طور معمول و با گذشت زمان بدتر می شود.

بسیاری از پزشکان برای طبقه بندی مراحل آن از مقیاس Hoehn ، Yahr استفاده می کنند. این مقیاس علائم را به 5 مرحله تقسیم می کند ، و به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کمک می کند تا بدانند علائم و علائم بیماری پیشرفت کرده است .

مرحله 1
مرحله 1 پارکینسون خفیف ترین شکل است. بسیار ملایم است ، در واقع ، ممکن است علائم قابل توجهی را تجربه نکنید. آنها ممکن است هنوز در زندگی روزمره و وظایف شما اختلال ایجاد نکنند.

اگر علائمی دارید ، ممکن است در یک طرف بدن شما جدا شوند.

مرحله 2

پیشرفت از مرحله 1 به مرحله 2 می تواند ماهها یا حتی سالها طول بکشد. تجربه هر فرد متفاوت خواهد بود. در این مرحله متوسط ، ممکن است علائمی مانند :

سفتی عضلات ، لرزیدن ، تغییر در بیان صورت ، لرزیدن سفتی عضلانی می تواند کارهای روزمره را پیچیده تر کند و طول می کشد که شما چه مدت زمان میبرد تا آنها را انجام دهید.

با این حال ، در این مرحله ، بعید به نظر می رسد مشکلات تعادل را تجربه کنید. علائم ممکن است در هر دو طرف بدن ظاهر شود. ممکن است تغییرات در حالت ایستادگی ، راه رفتن و حالت های صورت قابل توجه باشد.

مرحله 3

در این مرحله میانی ، علائم به نقطه عطفی می رسند. اگرچه بعید به نظر می رسد علائم جدید را تجربه کنید ، اما ممکن است مورد توجه واقع شوند. آنها همچنین ممکن است در همه کارهای روزانه شما دخالت کنند.

حرکات به طور چشمگیر کندتر هستند و باعث کندی فعالیت ها می شوند. مسائل توازن نیز مهمتر می شود ، بنابراین سقوط رایج تر است. اما افراد مبتلا به مرحله 3 پارکینسون معمولا می توانند استقلال خود را انجام دهند و فعالیت های کامل و بدون کمک زیادی انجام دهند.

مرحله 4

پیشرفت از مرحله 3 به مرحله 4 باعث ایجاد تغیرات چشمگیر می شود. در این مرحله ، ایستادن بدون واکر یا به وسیله کمکی با مشکل بزرگی روبرو خواهید شد.

واکنش ها و حرکات عضلات نیز به میزان قابل توجهی کند می شوند. زندگی به تنهایی می تواند ناامن ، احتمالا خطرناک باشد.

مرحله 5

در این مرحله پیشرفته ترین ، علائم شدید کمک های شبانه روزی را ضروری می کند. ایستادن ، اگر غیر ممکن نباشد ، دشوار خواهد بود. احتمالا نیاز به ویلچر خواهد بود. همچنین ، در این مرحله ، افراد مبتلا به پارکینسون ممکن است سردرگمی ، توهم و توهم را تجربه کنند. این عوارض بیماری می تواند در مراحل بعدی آغاز شود. این رایج ترین سیستم مرحله بیماری پارکینسون است ، اما گاهی اوقات تز سیستم های مرحله ای جایگزین برای پارکینسون استفاده می شود.

تشخیص بیماری پارکینسون

آزمایش خاصی برای تشخیص پارکینسون وجود ندارد. تشخیص بیماری براساس سوابق بهداشتی ، معاینه جسمی و عصبی و همچنین بررسی علائم و علائم انجام می شود. آزمایشات تصویربرداری مانند اسکن و ام آرآی ممکن است برای رد شرایط دیگر استفاده شود. همچنین ممکن است از اسکن انتقال دهنده دوپامین استفاده شود. در حالی که این آزمایشات ، تاثیرات پارکینسون را تایید نمی کند ، می توانند به رد شرایط دیگر کمک کرده و از تشخیص پزشک حمایت کنند.

درمان بیماری پارکینسون

درمان برای پارکینسون به ترکیبی از تغییرات شیوه زندگی ، داروها و روش های درمانی متکی است .استراحت کافی ، ورزش و یک رژیم متعادل مهم است. گفتار درمانی ، کاردرمانی و فیزیوتراپی نیز می توانند به بهبود ارتباط و مراقبت از خود کمک کنند.

جراحی پارکینسون

دو نوع اصلی از جراحی برای درمان پارکینسون استفاده می شود:

تحریک عمیق مغز

در حین تحریک عمیق مغز DBS ، جراحان الکترود را در قسمت های خاصی از مغز قرار می دهند. یک ژنراتور متصل به الکترود پالس هایی را برای کمک به کاهش علائم ارسال می کند.

پمپ درمانی

در ژانویه سال 2015 ، سازمان غذا وداروی ایالات متحده FDA یک روش درمانی با پمپ بنام Duopa را تصویب کرد.

پمپ ترکیبی از لوودوپا وکاربیدوپ را ارائه می دهد. برای استفاده از پمپ ، پزشک شما مجبور است عمل جراحی را انجام دهد تا پمپ را در نزدیکی روده کوچک قرار دهد.

ازریابی توسط کار درمان
اغلب کاردرمانی در مراحل میانی به بعد بیماری ضرورت پیدا می کند هرچند که آموزش های مختلف کاردرمانی از همان ابتدای تشخیص بیماری قابل ارائه هستند . موارد مورد ارزیابی می تواند شامل مواد ذیل باشد :آکوپشن های روزمره ، فعالیت های حرکتی ظریف ، تحرک ایمن خستگی ارزیابی شغلی در مراحل اولیه بیماری برای جلوگیری از بیکاری ، برادی کینزیا و بی ثباتی پوسچرال و ریژیدیتی بلع و دیگر مشکلات غذا خوردن ، آسیب های شناختی اختلالات خواب و تغییر صدا

دوره بیماری پارکینسون در برخی منابع به 5 مرحله و در برخی به3 مرحله تقسیم شده است که این تقسیم بندی براساس حضور علائم بیماری و محدودیت های عملکردی و پاسخ به داروها می باشد. طبقه بندی هان و یار برای پیشرفت علائم بالینی اینچنین است : در مرحله بیماری ، درگیری یکطرفه است همراه با ترمور دست اما آسیبی به توانایی های عملکردی ایجاد نمی شود . امابه هر حال انجام فعالیت ها نیاز به به صرف انرژی بیشتری دارد. هرچند که هنوز فرد شاغل است ، اما ممکن است نیاز به یکسری اصلاحات در محیط کار داشته باشد. دست خط بیمار ریز می شود و حروف درهم می روند که به آن میکروگرافیا گویند . هنگام نوشتن طولانی نیز ممکن است فرد دچار کرامپ عضلانی گردد. رِیژیدیتی خفیف نیز هنگام باز و بسته کردن سریع دست ممکن است وجود داشته باشد. مرحله دوم بیماری با پیشرفت علائم همراه است به همراه درگیری دو طرفه حرکتی معمولا این مرحله یک تا دو سال پس از تشخیص اولیه رخ می دهد . اگرچه ترمور و ریژیدیتی به طور دو طرفه دیده می شود اما هنوز فرد می تواند فعالیت های مبنایی روزمره زندگیش را انجام دهد . مهارت های IADL ممکن است نیاز به اصلاحاتی داشته باشند. شغل بسته به نیازمندی های آن اغلب نیاز به اصلاحات و استراحت های متعدد دارد. فرد در این مرحله نیاز به تصمیم گیری درباره ادامه شغل و صرف انرژی بیش از حد کنار گذاشتن آن و رسیدگی به امور مهمتر زندگی دارد. پوسچر فرد به صورت اندکی خمیده با فلکشن زانو و هیپ ها می شود . فرد در این مرحله هنوز قادر به جابه جایی مستقل است. در مرحله سوم فرد تاخیر واکنش های رایتینگ و تعدلی را تجربه می کند .

تعادل آسیب می بیند و فرد در انجام فعالیت هایی که نیاز به ایستادن دارد مانند دوش گرفتن دچار مشکل می شود. اصلاحاتمنزل به علت خطر افتادن ناشی از عدم تعادل در این مرحله لازم است. در مرحله چهارم ، اسیب های شدید در تکمیل فعالیت هاتی روزمره زندگی رخ می دهد. فرد در این مرحله هنوز قادر به تحرک و جابه جایی است اما کنترل حرکتی به طور شدید آسیب دیده است و برمهارت ها تاثیرات منفی گسترده ای دارد. مرحله پنجم آخرین مرحله بیماری است و بیمار معمولا محدود به ویلچر یا تخت است.

طبقه بندی برادلی 1996 نیز به مراحل اولیه عدم ناتوانی ، علائم یکطرفه پاسخدهی خوب به داروها ، ممکن است فرد سال ها در همین مرحله باقی بماند. و بدون نوسان مقداری ناتوانی ، افزوده شدن لوودوپا به داروها ، تقریبا 80 درصد عملکرد باقیمانده است. و نوسانی محودیت عملکرد ، عوارض جانبی اوودوپا ، بی ثباتی پوسچرال ، اختلال راه رفتن ناتوان کننده تقسیم می گردد. گستردگی علائم پاریکنسون در افراد با مهارتهای حرکتی ووضعیتی عملکردی و میزان ناتوانی آنها سنجیده می شود.

مداخلات کاردرمانی

خدمات کاردمانی بسته به مرحله بیماری متفاوت است معمولا درمانگر می تواند استراتژی های جبرانی و مشاوره خانواده و اصلاحات محیطی و تکلیف ها و اشتغال در جامعه را داشته باشد. در مراحل اولیه بیماری کاردرمانگر به همراه خانواده و فرد ، تاریخچه آکوپیشنال فرد را فراهم می کنند تا الویت های کاری و اکوپیشنال بیمار تعیین گردد . تمرکز درمان بررشد و توسعه عادات و روتین ها برای تقویت مشارکت فرد در آکوپیشن های مورد الویت وی است . در مرحله اول بیماری خانواده باید از منابع اجتماعی و گروه های حمایتی آگاه شوند . حتی در مراحل اول پاریکنسون نیز ممکن است آسیب در کارکردهای اجرایی مانند حافظه کارکردی و برنامه ریزی و غیره وجود داشته باشد. اصلاح آیتم های درون منزل می تواند تاثیر ترمور برفعالیت ها را کاهش دهد مانند کاربرد ولکرو و به جای دکمه و بند برایبستن لباس و کفش و غیره . انجام امور نشتاری و ظریف به زمان پس از خوردن دارو نیز میتواند عملکرد را بهبود بخشد. حذف سطوح لغزنده زمین و بازکردن فضای بین اسباب و سایل درب ساختمان می توانند به تعادل بهتر بیمار کمک کنند. استرلحت های مکرر در طول انجام فعالیت ها نیز از خستگی بیمار جلوگیری می کند.

در مرحله اولیه بیمار کاردرمانگر باید یک برنامهورزشو تمریت روزمره را جهت دامنه حرکتی کامل مفاصل و تقویت عضلانی بوِیژه عضلات محوری و پوسچرال مانند تمرینات تقویتی ثبات مرکزی برای فرد تعیین کند. بهتر است زمان تمرین ها کم و در دفعات بیشتر انجام گردد . انعطاف پذیری تنه با توجه ویژه به اکستنشن تنه حتما در برنامه درمانی گنجانده شود. دم آهسته از طریق بینی و بازدم از طریق لب غنچه شده برای 2-3 بار پشت سرهم در ترکیب با بهبودی راستای پوسچرال می تواند باعث تسهیل ریلکس و آرام شدن بیمار شوند.

امید به زندگی در فرد مبتلا به پارکینسون

بیماری پارکینسون کشنده نیست. با این حال ، عوارض مربوط به پارکینسون می تواند طول عمر افراد مبتلا به این بیماری را کوتاه کند.

وجود پارکینسون خطر ابتلا به یک فرد را برای عوارض بالقوه تهدید کننده زندگی مانند سقوط ، لخته شدن خون ، عفونت ریه و انسداد در ریه ها افزایش می دهد. این عوارض می تواند باعث مشکلات جدی سلامتی شود. آنها حتی می توانند کشنده باشد. مشخص نیست که پارکینسون چه میزان امید به زندگی یک فرد را کاهش می دهد. در یک مطالعه به بررسی میزان بقای 6 ساله تقریبا 140000 نفر مبتلا به پارکینسون مبتلا شده است. در این دوره 6 ساله 64 درصد منبع قابل اعتماد افراد مبتلا به پارکینسون درگذشت. علاوه براین ، این مطالعه نشان داد که 70 درصد از منابع معتبر دراین مطالعه به زوال عقل بیماری پارکینسون در طول مدت مطالعه تشخیص داده شده اند. کسانی که به اختلال حافظه مبتلا بودند ، میزان بقای کمتری داشتند.

بیشتر بدانید چه تاثیراتی در میزان بقا برای مبتلایان به پارکینسون دارد و چگونه می توانید از مرگ زود رس جلوگیری کنید(4).

منابع

https://www.parkinson.org/understanding-parkinsons/wh.

2. https://www.sciencedirect.com/topics/neuroscience/parkin.

3. https://www.nhs.uk/conditions/parkinsons-disease/.

4. https://www.healthline.com/.

5. https://www.nature.com/articles/nrdp201713.