سندرم کیلن باره یک اختلال التهابی حاد است که سیستم ایمنی خود بدن به بخش های از سیستم اعصاب محیطی حمله می کند.این سندرم منجر به تخریب غلاف میلین یا حتی اکسون ها در سیستم اعصاب محیطی می گردد و در نتیجه توانایی اعصاب برای انتقال سیگنال به عضله را مختل می کند . سندرم GBS علت یا درمان شناخته شده ای ندارد. اغاز این بیماری معمولا پس از یک عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی یا کاسترواینتستینال حدود 1 تا 2 هفته بعد است . سندرم ممکن است حتی برخی مواقع پس از جراحی یا واکسیناسیون نیز تحریک و ایجاد گردد. این بیماری می تواند هر فردی را در هر سنی و با جنسیتی یا قیومتی درگیر کند. علائم بیماری می تواند طیف گسترده ای از خفیف بدون نیاز به درمان پزشکی تا شدید با احتمال مرگ در 1-10 درصد افراد داشته باشد.
ویژگی های این سندرم شامل فلج متقارن دیستال به پروکزیمال با پیشرفت سریع است که از پا شروع می شود و با علائمی مانند درد در پاها ، حذف رفلکس های تاندونی عمقی ، فقدان حسی به شکل توزیع دستکش و جوراب ، اختلال اعصاب کرانیال همراه با مشکلات بلع و فلج صورت ، پاسخ سیستم عصبی اتونومیک به شکل هیپرتنشن پوسچرال وتاکیکاردی ، فلج عضلات تنفسی ، درد و خستگی مشخص می شود. فلج بالعکس یعنی از تنه به پاها با ضعف عضلانی غالب پروگزیمال خیلی نادر است . به علت اینکه غلاف میلین اعصاب محیطی آسیب دیده و تخریب شده اند ، اعصاب نمی توانند به طور کارایی سیگنال را انتقال دهند و عضلات شروع به از دست دادن توانایی شان در پاسخ به دستورات صادره از مغز می کنند . همین طور مغز نیز سیگنال های کمتری را از محیط دریافت می کندکه منجر به ناتوانی در احساس بافت و گرما و سرما و درد دیگر حواس می گردد. بیماران اغلب علائم اولیه حسی مانند گزگز و احساس حرکت چیزی روی پست و حواس دردناک را گزارش می کنند به علت اینکه سیگنال های اندام ها فواصل طولانی تری را باید طی کنند ، اندام ها بیشتر در معرض آسیب هستند. بنابراین ضعف عضلانی و حس نامناسب مختلف معمولا ابتدا در دیستال دست و پاها ظاهر می شوند و سپس به پروگزیمال پیشرفت می کنند . عملکرد شناختی در ین سندرم سالم باقی می ماند.
